මාමාට සිටියේ එකම දියණියකි. එබැවින් ඇය ගෙදරින් පිටතට යැවිය නොහැකි බැවින් බෑණා කෙනකු නිවෙසටම ගෙන්වා ගැනීමට මාමා කටයුතු කළේය. ඒ අයුරින්ම තමන්ට කීකරු බෑණා කෙනකු වැඩිකල් නොගොස් නිවසට ගෙන්වා ගැනීමට හැකිවූ අතර, බෑණා මාමාගේ අවවාද උපදෙස් අකුරටම පිළිපැදීම නිසා මාමා තම දියණියට වඩා බෑණා කෙරෙහි ලෙන්ගතුකමක් දැක්වීය.
මේ දිනවල කරාබු කැඩෙන කාලය විය. ඒවායේ මිල ද ඉතා ඉහළ මට්ටමක පැවතුණි. මාමාගේ නිවස ඉදිරිපිට ඇති කරාබු ගස් දෙක මුලූ වත්තටම තිබුණු කරාබු ගස් දෙකයි. ගස් දෙක නවා වැටෙන තරමට කරාබුනැටි තිබුණු හෙයින් ඔවුහු ඒවා සුරක්‍ෂිතව රැක බලා ගත්හ.
මීට දින කීපයකට පෙර මාමාත් බෑණාත් කරාබු කඩන්නට දින නියම කර ගත්හ. ඒ අනුව නියම කරගත් දිනයේ උදේ මාමාට හදිසියේ ම විශේෂ රාජකාරියක් යෙදී නිවෙසින් පිටතට යෑමට සිදුවිය. බෑණා ගේ බිරිඳ ද හදිසි අවශ්‍යතාවයකට නිවෙසින් පිටව ගොස් තිබිණි.
”පුතේ, මම හදිසි ගමනක් යනවා. එන්ට ටිකක් වෙලා යයි. මම එනකන් කරාබු ටික පුළුවන් විදියට කඩන්නැ” යි පවසා මාමා නික්ම ගියේ ය.
”හොඳයි මාමෙ, මම වැඬේ කරන්නම්” කියා බෑණා මාමා ගිය පසු කරාබු කැඞීමේ රාජකාරිය පටන් ගත්තේය. ඔහු පොරවක් ගෙන කරාබු ගස් දෙක මුලින්ම කපා බිම හෙළුවේය. ‘මාමා එන්න ඉස්සර මම කරාබු ටික කඩාල ඉවර කළා නම් මාමා හොඳටම සතුටු වේවි’ කියා සිතූ බෑණා ලහිලහියේ බිම ඇද වැටී තිබුණු කරාබු ගස් දෙකේ කරාබු කඩන්නට විය. නමුත් කරාබු ගහක කරාබු නැටි කඩන්නත් පෙර මාමා නිවසට ළඟා විය.
”මගේ බුදු බෑණෝ මොකක්ද මේ උඹ කරපු අලූගෝත්තර වැඬේ. මෙච්චර හොඳට තිබුණු කරාබු ගස් දෙක පත බාලා තියෙන්නේ” යැයි මාමා මොරදෙන්නට විය.
”ඇයි මාමාමනෙ කිව්වෙ කරාබු ටික කඩන්න කියලා. මට ගස් නගින්න පුලූවනෑ. ඉතින් මම ගස් දෙක බිම දාලම කරාබු කඩන්න පටන් ගත්තා”
මාමාට කිසිවක් කර කියා ගත නොහැකි විය. සුලූ මොහොතකින් දියණිය ද නිවෙසට පැමිණියාය. කිසිවක් කරකියා ගත නොහැකිවූ ඔව්හු තිදෙනාම එක්ව කරාබු කඩන්නට වූහ.